Jednym z wielu czynników wpływających na zdrowie przeciętnego człowieka są warunki związane z wykonywaną przez niego pracą zawodową. Jeżeli są one dobre, praca staje się źródłem satysfakcji zawodowej i pozytywnie wpływa na kondycję pracowników. Praca zawodowa wymagająca intensywnego, osobistego zaangażowania powoduje silne emocje i napięcia psychiczne, które zwane są wypaleniem zawodowym.

Środowisko medyczne nacechowane jest stresem. Wynika ono z dużej odpowiedzialności za wartości jakimi są zdrowie i życie człowieka. Znaczenie mają również częste intensywne interakcje z osobami cierpiącymi. Pracownicy o silnej motywacji, którzy podejmowali pracę, "aby pomagać ludziom", zrobić coś dobrego dla ludzkości... uczynić życie i śmierć łatwiejszymi do zniesienia dla innych istot ludzkich" (przysięga Hipokratesa) uważają, że nie potrafią złagodzić bólu i cierpień swych pacjentów, wówczas nie są w stanie czerpać ze swej pracy poczucia sensu istnienia, a tym samym są narażone na niebezpieczeństwo wypalenia. Pomaganie chorym i umierającym oraz towarzyszenie im w drodze do śmierci wymaga ogromnego wysiłku fizycznego i psychicznego. W pewnym momencie u osób pracujących w hospicjach, w oddziałach onkologicznych, w oddziałach intensywnej opieki medycznej, dializ i innych, obserwuje się symptomy wypalenia zawodowego.

Wypalenie zawodowe pojawia się jako konsekwencja długotrwałego stresu i nieskutecznego radzenia sobie z przeciążeniami i stresem zawodowym. Oznacza ono przede wszystkim utratę zapału do wykonywanej pracy, poczucia pozytywnych efektów i sensu tego, co się robi. Wypalenie jest efektem nierównowagi pomiędzy dużym wydatkiem energii i zaangażowania z niewspółmiernie małymi efektami. Jest skutkiem częstej lub ciągłej frustracji, spowodowanej brakiem sukcesów i satysfakcji w swojej pracy.

Jednym z przejawów wypalenia jest utrata zainteresowania wszelkimi czynnościami, które wykonywaliśmy. Występuje odczucie fizycznego i psychicznego znużenia, zmęczenia, a nawet wyczerpania. Łatwo występuje zniecierpliwienie. Broniąc się przed uczuciem porażki, wpadamy w cynizm albo przeżywamy negatywne uczucia w stosunku do osób, z którymi pracujemy. Czasem pojawiają się dolegliwości somatyczne, które trudno wytłumaczyć rzeczywistą chorobą.

Kiedy wysoko wykwalifikowanym pracownikom, o silnej motywacji, którzy identyfikują się ze swoją pracą i spodziewają się czerpać z niej poczucie sensu istnienia, nie udaje się zrealizować celów zawodowych i czują się niezdolni do skutecznego działania, wówczas stają się podatni na wypalenia.

W niektórych zawodach termin wypalenia był tematem tabu, gdyż jego uznanie uważano za równoznaczne z przyznaniem się, że czasami profesjonaliści mogą postępować nieprofesjonalnie.